Ingrid en ik zien elkaar maar weinig deze weken. Sinds Floor in het ziekenhuis ligt, is er steeds een van ons bij haar. We willen haar niet alleen laten, we willen er voor haar zijn als ze jeuk heeft van de pijnstillers (ze krijgt nu een alternatief voor de morfine waardoor de jeuk minder is), haar helpen als ze moet plassen, haar billen vegen als ze gepoept heeft. En sinds gisteren ook een bakje onder haar kin houden als ze moet spugen. De chemo doet zijn werk en dat uit zich vooralsnog in overgeven.

Behalve voor Floor, blijven we ook zorgen voor de andere kinderen. Natuurlijk, de jongens gaan naar mijn ouders als ze uit school komen. Ze mogen blijven zolang zij of wij willen. Marije gaat zelf naar huis, of ook naar opa en oma. Maar het liefst wil je ze in ons eigen huis hebben, bij ons. Bij een van ons. En dus wisselen we elkaar af.

Vandaag ben ik naar mijn werk geweest. Vanmorgen thuis in de auto gestapt en naar de Marnix Academie gereden. Aan het eind van de middag naar het ziekenhuis, waar Ingrid met een spuugbakje bij Floor stond. Kort gesprekje gehad over hoe het op het werk en in het ziekenhuis was, Floor op het potje geholpen, goed samengewerkt om haar billen te vegen en vervolgens afscheid genomen. Zij naar gaat naar huis, ik blijf in het ziekenhuis slapen op de bank die kan worden omgetoverd in een bed. Zodat ik bij Floor ben als zij wakker wordt. Morgenochtend vroeg komt Ingrid weer hierheen. Zodra ze er is, ga ik naar mijn werk. Na mijn werk rijd ik snel langs het ziekenhuis, maar ga ook weer op tijd naar huis om met de jongens en Marije te vieren dat ze vakantie hebben. Zaterdag gaan we samen met de kinderen naar Floor en gaat een van ons ‘s avonds weer naar huis met Marije, Jasper en Jurre. De ander blijft hier bij Floor. Een blog schrijven bij het bureautje, slapen op de bedbank.

Hoe we communiceren? Heel veel via Whatsapp. Ideaal is dat, zeker met de wifi in het UMC. Over dingen die Floor doet, over hoe we ons voelen. Als Floor ‘s avonds lekker slaapt bellen we. En we lezen elkaars updates. Ik die van Ingrid op Facebook en zij mijn blog. Zo blijven we op de hoogte van elkaars wel en wee.

Helaas moet Floor nog in het ziekenhuis blijven, ze heeft nog teveel pijnmedicatie nodig om naar huis te kunnen. Dus gaan we zo nog een tijdje verder. Hopelijk zijn we met de kerstdagen met z’n allen thuis. Of met oud en nieuw. En anders na de volgende kuur, die op 5 januari start. Dan kunnen we weer lekker samen op de bank zitten. En gewoon praten. Elkaar aankijken en aanraken als je tegen elkaar praat.