We zien erg op tegen de komende maand. De hoge dosis zal waarschijnlijk woensdag beginnen. Die kuur zelf duurt iets meer dan een week, maar Floor zal drie tot vier weken in het ziekenhuis bivakkeren. Het is een zware kuur, waar veel kinderen erg ziek van worden. Omdat ook het beenmerg (als bijwerking) wordt afgebroken, komt haar weerstand op het absolute minimum te staan. Op de achtste dag van de kuur krijgt ze daarom de stamcellen terug die eerder zijn ‘geoogst’.  We lezen en horen nare verhalen over de hoge dosis chemo. Maar ja, het is net als de hele tijd: we hebben geen keus. We verwijzen wel eens naar de steeds terugkerende regels in het prentenboek Berenjacht dat we vaak voorlezen:

We kunnen er niet bovenover.
We kunnen er niet onderdoor.
O nee, we moeten er wel dwars doorheen!

Zondag mocht Floor naar huis, na de twee operaties van de week daarvoor. We kregen voor drie dagen deze week afspraken in het ziekenhuis. Maandag kreeg Floor een MRI scan. Vandaag kregen we de uitslag. Die was goed! Opnieuw lieten de beelden zien dat de kanker verder is teruggedrongen. Ook kregen we de uitslag van de beenmergpunctie. Het beenmerg was al schoon. Maar dit keer was een monster opgestuurd naar Duitsland, waar nog preciezere apparatuur is. Ook uit dat onderzoek bleek dat het beenmerg echt schoon is!

Vandaag vonden twee onderzoeken plaats: een hartfilmpje en een gehoortest. Volgende week zullen we de exacte uitslagen horen. Ook was vandaag de inspuiting met het nucleaire goedje voor de MIBG scan van morgen. Op deze scan zijn alle neuroblastoom cellen zichtbaar. Spannend wat die beelden laten zien. De uitslag laat meestal een tijdje op zich wachten. We hopen volgende week, bij de opname voor de hoge dosis kuur, de uitslag te krijgen. Tot die tijd zijn we aan het duimen.

Het doet Floor goed om thuis te zijn. Je merkt op verschillende manieren dat het beter met haar gaat. Ze kan lekker zitten spelen. Ze heeft bijvoorbeeld een hele tijd met speciale glasstiften op het raam zitten tekenen.    

Maar ze wordt ook bijdehanter als ze opknapt. Ze maakt maakt meer grapjes en gevatte opmerkingen. En heel vaak begint ze met een van ons te knuffelen en kijkt dan uitdagend en brutaal naar de ander. “Word je al jaloers?” Vraagt ze dan. De lach op haar gezicht als je dan “ja” zegt is onvergetelijk.