Vandaag konden er helaas geen stamcellen worden geoogst. Er waren nog te weinig cellen aanwezig in het bloed van Floor om een goede oogst te garanderen. De kans zou te groot zijn dat ze morgen opnieuw aan ‘het apparaat’ moet. Daarom koos de arts ervoor om het uit te stellen naar morgen.
Dat betekent niet dat we weer snel thuis waren. Zo’n dag kenmerkt zich door wachten, wachten en nog eens wachten. En dat terwijl de dag zo voortvarend begon. Toen we tegen 9.00 uur in het Prinses Maxima Centrum aankwamen, kwamen de verpleegkundigen net aanlopen. Hoewel we een half uur te vroeg waren, werd direct begonnen met de controles: gewicht, lengte, temperatuur en bloeddruk. Daarna werd Floors ‘kastje’, de portacath, aangeprikt. Floor ziet daar steeds meer tegenop. En begrijpelijk, want er wordt wel door haar huid heen geprikt. Uit de ‘lijn’ werd meteen bloed afgenomen. Dat moest worden gecontroleerd om te weten of de waarden voldoende waren om verdere tests en de eventuele oogst te starten.
En toen begin het wachten. Want het duurt meestal ruim een uur voordat de uitslagen uit het lab terugkomen. Floor vermaakte zich prima in de familiekamer. Natuurlijk met de ipad, maar ook zonder. De speeljuf kwam nog even kijken en dat vond Floor erg leuk. Ze hebben samen lekker met het keukentje gespeeld, waarbij Floor de speeljuf flink aan het werk heeft gezet: “hier, je moet deze nog afdrogen”, “pak maar even een beker”. Daarna heeft ze voor mij en opa, die ons had gebracht en bleef wachten tot we wisten of we konden blijven of niet, speelgoedkoffie gemaakt en boterhammen.

Na een flinke tijd wachten, werden we geroepen. Er was meer bloed nodig voor de volgende tests. Dus weer naar de behandelkamer. Maar omdat de lijn al was aangeprikt, ging het nu sneller en makkelijker. Meteen daarna konden we aanschuiven bij de arts. De bloedwaarden waren erg goed, de onderzoekjes (kijken, voelen en luisteren) gaven ook een positief beeld. Wat haar betreft zou de oogst kunnen plaatsvinden. Voorwaarde was alleen dat er voldoende stamcellen in het bloed zijn.
Daarna terug naar de familiekamer en weer wachten op uitslagen. Weer spelen. Voor opa en mij betekende dat nog meer krant lezen, met Floor knuffelen en van haar genieten, en praten met andere ouders. Al die tijd mocht Floor niets eten of drinken, omdat de kans bestond dat ze nog onder narcose moest voor de lijn in haar lies.
Na weer anderhalf uur kwam de arts: Helaas, te weinig stamcellen voor een oogst vandaag. Dus morgenochtend opnieuw naar Utrecht, maar miet voordat Floor weer een injectie in haar been kreeg. Nu hielp ze heel goed mee!
Garanties dat het morgen wel lukt hebben we niet, maar de kans is wel erg groot. Laten we het hopen. Het zou jammer zijn als het nog een dag moest worden uitgesteld. Op zich geen ramp, maar vooral voor Floor erg vervelend.